Ik maak me druk over het gebrek aan ethiek op tal van terreinen. Waar je ook kijkt, gebrek aan integriteit, egoïsme en hebzucht tieren welig. In de verslavingszorg gaat het nog een stap verder. Daar gaat het over de rug van de gezondheid en het welzijn van mensen. Laat ik er maar eens duidelijk in zijn: het gaat om geld verdienen, punt.
12 stappen terug in de tijd
Het dominante behandelprogramma dat de verslavingszorg hanteert is het 12 stappen model, ook wel Minnesota model genoemd. Een methode die tenminste zeventig jaar geleden ontwikkeld is. Het idee is dat verslaving een ongeneeslijke, progressieve ziekte is die alleen met hulp van een hogere macht (enigszins) onder controle gehouden geworden kan worden. Onlosmakelijk verbonden aan de AA (Anonieme Alcoholisten) waar je zo vaak mogelijk met lotgenoten die ook ‘in herstel’ zijn (genezen kan immers niet) elkaar moed in kan praten om het vooral weer een dag of week vol te houden. Is dit nu wat we te bieden hebben sinds 1950? Voor wie er wat aan heeft, prima, maar de consensus score van het programma als het gaat om ‘blijvend van de alcohol af komen’ is op zijn best 10%. Rapportcijfer 1 dus. Veel uitval, terugval en herhaling in een programma dat veel weg heeft van een sekte. Spiritualiteit in groepsverband, weg met je eigen identiteit en eigen verantwoordelijkheid en vooral geen kritiek op wat we met z’n allen afgesproken hebben als de heilige waarheid. Voor wie kwaad denkt (of gewoon realistisch is) een prima programma om de verslavingsindustrie in stand te houden. Voor meer gefundeerde kritiek lees The irrationality of Alcoholics Anonymous.
Kansloze zorg in weelderige luxe
In een reportage van Vice onder de onheilspellende titel ‘From Rehab to a Body Bag’ wordt een korte impressie gegeven van de behandelpraktijken in de VS. Voor wie geld heeft of goed verzekerd is (the happy few) kun je je daar in weelderige luxe laten behandelen. Helaas is er geen enkele indicatie dat al deze luxe ook bijdraagt aan de kans dat je van je verslaving afkomt. Een kansloze behandeling blijft kansloos, ook als zit je in een kamer van $ 70.000 per maand met uitzicht op zee. Wat wel zeker is, is dat dergelijke prijskaartjes bijdragen aan een totale omzet van 35 miljard dollar in de VS voor de verslavingszorg. Daar zal geen prikkel van uit gaan om eens stevig op zoek te gaan naar betere behandelmethoden.
In Nederland springen klinieken ook in dit luxe segment. Bij SolutionS mag je voor veel geld ook naar Zuid-Afrika of Thailand onder het misleidende voorwendsel dat je ver weg van alledag wél gaat herstellen van je verslaving. Zelfs Jellinek heeft het geprobeerd met haar Retreat programma op Curaçao. Maar dat ontaardde in zo’n chaos dat deze variant inmiddels dood en begraven is.
Plotselinge verstandsverbijstering
In de Duitse pers nog een stukje over Baclofen onder de titel ‘Wundermittel gegen Alkoholismus?’. Een interview met Friedrich Kreuzeder een voorvechter van Baclofen in Duitsland die zelf met behulp van Baclofen al vier jaar van de alcohol af is. Aan het woord komt ook professor Tom Bschor, psychiater en verslavingsexpert. Bizar hoe een intellectueel opeens tot uitspaken komt die je zou verwachten van een ongeletterde leek. In feite doet hij een pleidooi om maar door te gaan met drinken, omdat je met Baclofen de ene verslaving inruilt voor de andere. ‘Iets slikken om een probleem op te lossen’ dat is toch eigenlijk wat een verslaving is. De insuline spuiter is in die definitie dus ook een junk. Nog maar eens speciaal voor deze ‘expert’ professor: Baclofen is niet verslavend, heeft niet de kenmerken van een drug omdat: a) je bij gebruik niet een euforische ‘high’ krijgt waardoor je aan het spul verslingerd raakt, b) je niet steeds meer nodig hebt om hetzelfde effect te verkrijgen, en c) je niet vervelende ontwenningsverschijnselen krijgt bij het stoppen met Baclofen, wat nu typisch het kenmerk is waardoor verslaafden hun middel weer zo hard nodig hebben. Bovendien, al zou Baclofen wél verslavend zijn, kan je dan niet beter aan Baclofen verslaafd zijn dan aan alcohol? In de wetenschap dat (te veel) alcohol schadelijk is voor zo’n beetje alles in je lichaam (nieren, lever en hersenen als eersten) en Baclofen niet. En die ‘vreselijke’ onzekerheid over de (bij)werkingen van Baclofen, zouden we dat risico dan maar niet voor lief moeten nemen? Natuurlijk hoef ik dit deze professor niet uit te leggen. Maar waarom verkondigt hij deze onzin dan?
Het eigen nest niet bevuilen
Als het zo beroerd gesteld is met de verslavingszorg, waarom pakt niemand dan de kans om het veel beter te doen? In Nederland is de verslavingszorgwereld gesloten met een typisch ‘ons kent ons’ karakter. Als we met elkaar afspreken dat we ons niet druk maken over de slechte prestaties die we eigenlijk met elkaar leveren, dan houdt iedereen zijn aandeel in de pot met (verzekerings)geld die te verdelen is. Mensen die autoriteit hebben op het terrein van verslaving en geacht worden onafhankelijk wetenschappelijk onderzoek te doen naar effectievere behandelvormen, hebben nevenfuncties bij commerciële klinieken. Weg onafhankelijkheid, ethisch verwerpelijk en niet in het belang van verslaafden, waar het eigenlijk om moet gaan. Door zulke verbanden tussen wetenschap en commerciëlen bewandelt iedereen het middenpad. Nieuwe wegen bewandelen schaadt of de een of de ander, dus dat doen we niet. De farmaceutische industrie promoot nieuwe medicijnen (zoals Selincro) waarop patent rust, die daardoor duur zijn en vooral: waarmee geld te verdienen is. Waar geen haast gemaakt wordt met Baclofen (geen patent, niet duur, geen geld mee te verdienen) worden uit naam van wetenschappers wel positieve onderzoeksresultaten van dit soort medicijnen naar buiten gebracht. Zo is Selincro geregistreerd als medicijn tegen alcoholverslaving en mag het worden voorgeschreven, terwijl de onderzoeken flinterdun zijn en de eerste resultaten hooguit mager genoemd mogen worden. De producent van Selincro heeft recent door de Europese Commissie een boete opgelegd gekregen van bijna 94 miljoen euro wegens omkoping. Wie gelooft er nog in de goede intenties van deze partijen? Hoe straalt dit af op de wetenschappers die het medicijn aangeprezen hebben?
De verslavingszorg in Nederland zit gevangen in haar eigen web van wederzijdse belangen. De dringend noodzakelijke verbetering van de verslavingszorg gaat om die reden niet geïnitieerd worden vanuit de bedrijfstak zelf. Je bevuilt het eigen nest niet. De politiek zit te slapen of wil het niet zien (het gaat ook nog eens om heel veel maatschappelijk geld) en de media durven hun handen aan het dossier niet te branden. De hoop is gevestigd op de verslaafden zelf, die steeds mondiger worden en beter geïnformeerd raken (internet). De kracht van het medicijn Baclofen ook, en de ontwikkelingen daaromtrent in Frankrijk. Als de onvermijdelijke doorbraak komt hebben degenen die steeds hun verantwoordelijkheid ontlopen hebben, wel wat uit te leggen. Gelukkig is de verslavingszorg niet ‘too big to fail’. Er mee weg komen zal niet zo makkelijk worden.
Topstuk!
Ik had inspiratie op deze druilerige zondag 🙂
De documentaire Vice laat zien hoeveel mensen van de wal in de sloot raken in de verslavingszorg. Intussen zie ik in Ghana wel goede resultaten met zowel de AA die bedoeld is als een ondersteunende groep of familie, en de medicatie baclophen. Waar ik echt ziek van wordt is het wekken van valse hoop, willens en wetens. dat doen we bij clear mind in Ghana niet. En de kosten, wat zijn de kosten nu helemaal…. Baclophen is heel goedkoop en de AA is een beweging van gemotiveerde vrijwilligers en zo hoort het ook. Ook in Afrika wordt verdiend aan verslaving trouwens. Dure uitdrijving van demonen en dure en langdurige kruidenmengsels doen hetzelfde wat in Californie gebeurd, valse hoop wekken. Of ook nu in Nederland ja, blijkbaar. Vreselijk. Goed artikel Dank je.
Het idee om ‘lotgenoten’ bij elkaar te brengen en ervaringen te laten uitwisselen, met begeleiding, is een prima ondersteuning. Dat is wat jij volgens mij doet in Ghana en wat jij AA noemt. Daar richt mijn kritiek zich dus in het geheel niet op, juich ik alleen maar toe.
De valse hoop en daarmee geld verdienen aan de ellende van mensen, inderdaad, dat is misselijkmakend. Mijn kritiek op de verslavingszorg is ook gebaseerd op persoonlijke ervaringen in Nederland (Jellinek 2x). Die zorg kun je niet eens therapie noemen, het is een time-out waarin je op z’n best bezig wordt gehouden. Als dan ook nog betere mogelijkheden worden genegeerd, zelfs tegengehouden, dan roept men zelf de verdenking over zich af niet beter te willen. De oprechte wil om mensen te helpen, zoals jij doet in Ghana, ontbreekt.
Hallo , ik probeer zo veel mogelijk te lezen over baclofen en de resultaten , omdat ik een verslaafde dochter heb . Nadat ik op het internet ben beginnen zoeken , uit wanhoop , vond ik een drietal jaar geleden het verhaal van Olivier Ameisen , wat ik toen probeerde mijn dochter aan te praten , tevergeefs . Nu zijn we drie ellendige jaren verder , en is zij eindelijk ovrgegaan tot het gebruik van baclofen , met hulp van onze huisarts , die er al over gehoord had en het voorschrijft aan patiënten met spierziekten, maar. Nog niet voor alcoholverslaafden .
We zijn nu nog maar twee weken begonnen en het resultaat is goed ! Ik weet dat ik euforisch ben , en misschien wat voorbarig , maar zij zegt zelf dat het haar goed lijkt te gaan , ze heeft bijna geen angst en hyperventilatie aan vallen meer ,alvast heel veel minder en ze heeft ook al twee weken geen druppel alcohol aangeraakt , en heeft het er niet heel moeilijk mee . Zij dronk de laatste maanden constant , dus het verschil is immens . Nu moet de dosis voorzichtig opgedreven worden , volgens de dokter , om de twee weken , en we hopen op een blijvend resultaat . Als dit werkt , zal ik nog meer mensen proberen te overtuigen en hoop dat er een ooit een doorbraak komt in de medische wereld !
Wat goed dat je dochter Baclofen een kans geeft en daarmee zichzelf een kans geeft. Angst en hyperventilatie zijn enorme aanjagers van overmatig alcoholgebruik. Daarmee wordt de kans dat Baclofen een positief effect gaat hebben bij je dochter aanzienlijk groter. Het is te begrijpen dat de dokter voorzichtig is, maar Baclofen is niet zo griezelig. Tenminste niet zo griezelig als alcohol en antidepressiva. Toch bestaat de kans dat je dochter nog eens terugvalt. Laat je daar niet door ontmoedigen. Probeer het in de gaten te houden, want Baclofen in combinatie met alcohol is riskant. Het is een mooi en hoopvol begin. Veel succes.
Vraagje waarom bemoeien de zorgverzekeraars zich er niet mee? Die hebben toch wel een flinke vinger in de pap dacht ik zo. Wie betaald bepaald. Was dec. bij huisarts en kreeg een stellig NEEE!!! Nam niet eens de moeite te luisteren. Stond binnen 5 min buiten.Over 2 dagen weer een afspraak. Neem dan meer info mee over Baclofen en het boek v. Dr. Ameisen.
Ik heb verzekeraars al eens aangeschreven, ook de overkoepelende (toezichthoudende) instantie. Het interesseert ze allemaal niets. Er zijn belangen over en weer die er bij gediend zijn alles te houden zoals het is. Leuk zo’n huisarts weer. Als het niet lukt neem dan contact met me op via het contactformulier.
Update. Nu 2 afspraken verder. Door verwezen naar Iris zorg. Kreeg te horen van huisarts, dat baclofen verslavend is. Wat niet waar is weten we inmiddels.Ze had er veel tijd in gestoken wist ze te vertellen. En als ik begon over wetenschappelijke studies, ging ze me vertellen dat zij de pro was. Mijn goede argumenten en bewijs materiaal werden zo van tafel geveegd. Het werd zelfs zo gezellig dat ze me uit de spreekkamer wilde zetten. Ik was echt netjes tegen haar!! Vechtend voor een beter leven had ik ook bijna ruzie met mijn lieve zusje, nadat we de spreekkamer verlaten hadden. Was ik een lopende tijdbom. Een moment waar alles mis kan gaan. Deze middag gebeld door Iriszorg. Volgende week een telefonische intake. Wat ook vreemd is. De legale weg is frustrerend moeilijk. Maar de illegale weg helpt onze lotgenoten niet. Het moet gedocumenteerd worden. Wordt vervolgd.
Stef, ik begrijp je frustratie en woede. Het ‘Baclofen is verslavend’ virus is uitgebroken. Iris ‘zorg’ is een ramp. Als jij Baclofen serieus wilt proberen, dan kan dat. Daar heb je recht op, het recht om je leven op de rails te krijgen. Ik stuur je een e-mail.
Groeten,
Sjoerd
Na 6 weken baclofen gebruik ik nu 100 mg per dag (verdeeld over 4 of 5 porties) wil nu proberen 60mg overdag en 40mg voor de nacht i.v.m. slapen.
Het is nog te vroeg om te zeggen “experiment geslaagd” maar wel 6 weken zonder behoefte aan alcohol!
p.s. hoe is het Stef vergaan, Sjoerd?
Hi Marbel. Fijn dat je even vraagt. We zijn nu bijna 3 maanden verder. En ben nu eindelijk 10 dagen begonnen. Zit nu op 30 mg per dag. Ik heb werkelijk stad en land moeten verzetten om in aanmerking te komen voor baclofen. En tegen alle dichte deuren gelopen, die op deze website vermeld zijn. Heb 3 weken geleden in een boze bui met de Iriszorg D`chem gebeld. En heb ze heeel duidelijk gemaakt hoe een ondermaatse prutsers dat het zijn. Met een kanonnen vuur van argumenten, waarmee ik ze tot op het bot afbrande (Om het zo aan te pakken raad ik toch iedereen af). Ik ben een draaideur klant voor ze en mijn geduld was op. Voelde me totaal onbegrepen.
Mooi de kogel was door de kerk. Binnen een uur werd ik gebeld door mijn persoonlijke psycholoog (die al 2 jaar voor een andere vestiging werkte, en toch maar even urgent werd opgetrommeld). Heb hem in dat telefonisch gesprek haarfijn uitgelegd wat mijn plan was. Wonderbaarlijk genoeg ging hij mee in het verhaal. En had een afspraak binnen 3 werkdagen met hem geregeld. Ben er samen met mijn zusje (mijn steun en toeverlaat) heen gegaan. Hij was het met ons eens dat we alles al hadden geprobeerd zonder succes. Maar kon me niet beloven dat de verslavingsarts hierin mee zou gaan. Omdat baclofen niet hun beleid is.
Wij hadden hem voorgesteld. Dat ik zou beginnen in een veilige omgeving, door een paar weken te logeren op de boerderij van mijn zusje. Geen winkel of kroeg in kilometers omtrek. Dat vond hij een motiverende reden om aan te dragen, bij de verslavingsarts. Hij beloofde mij contact op te nemen met de verslavingsarts. Maar kon me nog niets beloven. Met gemengde gevoelens verliet ik het pand. En een beetje hoop dat het zou kunnen lukken.
Twee dagen later met mijn zusje en de psycholoog op gesprek bij de verslavingsarts. Uiteraard kwam ik met een voelbare spanning binnen. Binnen 2 minuten vertelde zij me dat ze met de baclofen wilde starten onder strikte voorwaarden. Omdat ze er geen ervaring mee had. Wat heel vreemd is voor een verslavingsarts. Wij mogen best verwachten van een arts op dit gebied. Zich tenminste enig zins heeft ingelezen over dit onderwerp. Ja het script hoe ze me blij moest maken met een dooie mus. Ze ratelde maar door. Bang dat ik met gefundeerde tegen argumenten zou komen. En laat ik nu net die zogenaamde slechte eigenschap hebben. Er weer tegen in te gaan. Dat het onzin is dat ze vertelt, en domweg niets anders doet dan wat haar is ingefluisterd. Gelukkig kwam dit binnen en stopte ze met het zinloze, verdedigen van hun waardeloze beleid. We krijgen per slot van rekening dagelijks genoeg, ongevraagde onzin door onze strot gedrukt. Ben best bereid te luisteren naar mensen en ervan te leren. Maar laat me niet door slappe aftreksels om de tuin leiden. Dat is mijn voorwaarde.! Sorry ik dwaal af. De voorwaarde tot een max van 60 mg per dag, wat natuurlijk een absurd lage dosis is, (per persoon verschillend) heb me daar maar even bij neergelegd. Er was een start. En een kleine opluchting.
Er moest nog een bloedtest gedaan worden en als dat er goed uit zag zouden we een week later met 15 mg per dag beginnen. Ook wat diazepam gehad tegen afkick verschijnselen of een acute insult. Gelijk een bloedtest laten afnemen. Wat goed uit kwam omdat ik door geld gebrek al een week droog stond. En er een goed 0 punt/waarde kon worden vast gesteld.
Een week later weer naar de verslavingsarts. Zij was heel verwonderd dat mijn leverwaarden zo goed waren. Gezien de hoeveelheden alcohol ik nuttigde. Kleine afwijkingen die binnen enkele weken niet drinken geheel zullen genezen/herstellen. Dit heb ik te danken aan mijn voorliefde van vers koken. Inname van vitamine B1 en B12 dagelijks. Biologische ontsteking remmende kruiden (Genezende kruiden ook een hobby van me). Of veel lopen met de hond daar een bijdrage aan geleverd heeft weet ik niet. Maar zal me zeker niet geschaad hebben. Gezond eten is denk ik wel de sleutel.
Sorry Sjoerd ik ben niet zo van kant en klaar. Koken is nu eenmaal een passie van me. Vooral geen kant en klaar uit de supermarkt. Maar……….
Ga van mijn vakantiegeld (mei) wel een proefpakket bij je bestellen. Want het product Enjoy Fresh heeft wel mijn aandacht getrokken. Gezien het een geheel verbetert concept is. Op basis van verse ingrediënten weinig zout en verzadigde vetten. Er zijn immers ook momenten dat we weinig tijd, of geen zin hebben om te koken. De pakken die ik dan nog niet gebruikt heb vries ik gewoon in. Heb me er een beetje in verdiept! Ben erg benieuwt. Laat het nog wel weten in de daarvoor bestemde post.
Genoeg geschreven over voeding en de schade, die we onszelf aandoen te beperken!
Na het aanhoren van de voorgekauwde fabeltjes. Totaal niet gebaseerd op wetenschappelijke studies. Maar op onwetendheid (domheid) of het niet willen weten. Vindt ik het toch nog knap dat ze het alsnog aandurft. Sterker nog ze moest wel meegaan. Omdat ik al aangegeven had dat ik er toch wel aan kom, met of zonder hun criminele organisatie (heb dit laatste wel even in duidelijke bewoording onderbouwt, waarom ik dat vindt). Dat vond ze repressie. Waarop ik antwoorde: Dat noem ik overleven en gebruik maken van mijn zelfbestemmingsrecht. En anders verdienen jullie helemaal niets meer aan me, dat is toch waar het om draait in de verslavingszorg, draaideur klanten!!! Bewapend met het recept kon ik, na weken touw trekken de baclofen ophalen. Mooi de kop is eraf gniffel.
Na een week weer een afspraak met de verslavingsarts. Ik had de dosis in een week zelf op kunnen hogen naar 30 mg omdat de apotheek per on(geluk)teveel had meegegeven. Daar waren ze niet blij mee, je gaat te snel zei ze nep bezorgd! Of jullie te langzaam zei ik oprecht. (dacht aan haar ogen af te lezen sh*t weer een afspraak minder, dat wordt gedonder met onze opperhoofd chef verslavingszorg). Was gelijk getuige van een live paniek aanval verslavingsarts nummer 2. Die deze grove schending van de voorwaarden, gelijk met opperhoofd verslavingsarts nummer 1 wilde overleggen. Hoe nu verder? Wist ze snel te overtuigen, dat ik wel wist wat ik deed. En ik verder geen bijwerkingen had, en heb dat nog steeds niet. Zelfs geen vermoeidheid niks. Een nacht doorgewerkt aan een project. En de dagelijkse 10 a 15 km lopen met de hond(en).
Ze wilden daardoor deze week maar met 5 mg verhogen. Na flink onderhandelen toch 10 mg verhoging geregeld.
Eerlijk gezegd wat slijmwerk met verslavingsarts 1 en 2 deed ook wel wonderen. En mijn galgen humor beginnen ze ook
door te krijgen. Schept een band. Met dit in het achterhoofd voor de toekomst.
Ga vandaag naar de 40 mg. Gelukkig een half uur voor het wandelen 10 mg ingenomen. Was nog maar 6km van de eerste supermarkt af. Merkte plots dat de baclofen wat ging doen. En de angst voor de s.s.s (spijt, schuld, schaamte) was groter, dan de zucht naar drank. Niet ophogen zou fataal zijn geweest vandaag.
Tot vrijdag 40 mg. Dan 50 mg. Zou vrijdag graag naar huis willen, ben nu 2 weken bij mijn zusje in de veilige modus. Krijg morgen 20 x 10 mg van een vriend die MS heeft binnen. En die vriend krijgt ook al helemaal afgepast, dus hij houd niets meer over. Dus die 60 mg haal ik wel tot volgende week vrijdag. Zit dan voor de Iriszorg op de max 60 mg. Dan maar kijken hoe het gaat op de 60 mg.
Voor nu zit ik nog in de donker rode zone. En zal denk ik vrijdag niet naar huis kunnen. Teveel prikkels.
Al met al. Dat is het maximale wat we dus van de Iriszorg kunnen verwachten. Basta!!! Opperhoofd verslavingsarts 1 heeft gedaan wat binnen haar comfort zone ligt. En mag haar op mijn blote knietjes danken, en aanbidden voor haar grootse barmhartige daad. Ho ho niet te snel opgeven, we beginnen pas. Kijken of ik met arts 1 en 2 nog een level hoger kom. Anders werkt dat niet volgens het boek van Olivier Ameisen. Het plan was ophogen tot mijn piek is bereikt, dan verlagen naar onderhoudsdosis. En zo gaat dat en niet anders punt. Ik ga haar echt niet vertellen dat we er een eigen agenda op na houden.
Dus hier ligt voor ons nog een mooie uitdaging. Dat zij zich eens werkelijk verdiepen in de baclofen studies. En ophouden met dat gezeur er is te weinig over bekent, gevaar gevaar geblaat. Meer dan 30 jaar wordt dit middel al voorgeschreven en gebruikt. Over die 30 jaar zijn er maar 10 tallen aan overdosering overleden. En of dat door de baclofen kwam, is ook nog niet eens duidelijk.
Gaan ze mij vragen of ik wel eens dingen zie die er niet zijn. Kon me lachen bijna niet houden. Heb ze gevraagd ze weleens beren op de weg zien liggen, die er niet zijn.
Tot slot (hehe zullen enkelen denken) zijn jullie geheel up to date. Van het gevecht dat geleverd moet worden, om in aanmerking te komen voor een baclofen programma. En als je van heel ver moet komen, om door dit verschrikkelijke ontmoedigingsbeleid, in aanmerking te komen. Is het nog vele malen moeilijker. Waardoor velen het al opgegeven hebben, voor ze ooit een kans hebben gehad.
En ik ben wat hard en afkeurend jegens de verslavingszorg! Maar wat nog harder is, is willens en wetend dat er een handvat is. Dit middel niet op de juiste manier voor te schrijven. Waardoor zij zich schuldig maken. Aan onethische hulpverlening. Verslaving ziekten lijden onherroepelijk, tot een langzame pijnlijke en vaak eenzame dood!
Een dank voor mijn persoonlijke psycholoog die volledig achter me staat. En mijn lieve zusje die het lef heeft, dit avontuur met mij aan te gaan.
Nogmaals dank ik Sjoerd Talsma voor deze nuttige gids website. Die een belangrijke bijdrage geleverd heeft, om door te zetten.
Veel sterkte voor diegene die het een kans willen geven. De aanhouder wint.
Sinds afgelopen donderdag begonnen met baclofen. Heeft me ook veel moeite gekost om baclofen voorgeschreven te krijgen door de reguliere verslavingszorg (afdeling verslavingszorg mondriaan zorggroep). Bij het intakegesprek kreeg ik al te horen dat men niet veel werkte met baclofen. Verder mocht ik niet drinken voor ze me uberhaupt baclofen voor wilden schrijven. Ook vonden ze dat ik nog teveel redenen had om te drinken. Angststoornis, mischien een vorm van autisme. Zeer onregelmatige diensten draaien (ochtend/avond/nacht, ook vaak in de weekenden). Alcohol was voor mij een middel om te kunnen ontspannen, samen met cannabis. Verder krijg ik binnenkort waarschijnlijk woonbegeleiding om mijn huishouden op orde te krijgen. Ook ben ik in overleg met mijn begeleider langzaam mijn alcoholgebruik gaan afbouwen. Iedere week 1 flesje bier (0,3l) minder (zat op gemiddeld 10 flesjes per avond). Bij elk gesprek aangegeven dat ik dit in de hoop dat ze me dan wel baclofen willen gaan voorschrijven. Uiteindelijk af weten te bouwen tot 4 flesjes per avond. Verder lukte niet. Mijn begeleider heeft toen overlegt met de psychiater en ze wilden me baclofen gaan voorschrijven op voorwaarde dat ik verder zou gaan minderen qua alcoholgebruik. Nu eerste week 3x5mg/dag. Week daarna 3x10mg/dag. Week daarna 3x15mg/dag. Ik sprak mijn zorg uit dat dit niet veel was en mischien te weinig. Weer het riedeltje dat er dan tolerantie en verslaving aan baclofen zou optreden. Oh ja, en er zou een verhoogd risico op een cva zijn door baclofen. Dit laatste opgezocht, niks over kunnen vinden. Wel dat baclofen wel eens wordt voorgeschreven na een cva ivm spasmen? Baclofen werkt spierontspannend. Heb minder krampachtige spierspanningen wat mijn alcoholgebruik triggert. Vanaf vandaag proberen met 3 flesjes. Kijken hoe dat gaat.
Je reactie was aan mijn aandacht ontsnapt, sorry Martijn. Ik hoop dat het goed gaat met je behandeling en het gebruik van Baclofen. Voor vragen en adviezen kun je me ook altijd mailen via sjtalsma@versatel.nl
wauw een heftig stuk! De vader van mijn kinderen zit in een kliniek vanwege een gokverslaving en andere problemen, hij wordt daar behandeld volgens het minnesota model. Omdat er problemen bij de kinderen naar boven kwamen waar we goede afspraken over moeten maken besloot ik om contact met de kliniek op te nemen. Ik heb ze een mail gestuurd om alles uit te leggen en een brief bijgevoegd aan hem om te vragen hoe we hier samen goede afspraken over kunnen maken. Na veel erachteraan bellen kreeg ik uiteindelijk te horen dat hij de brief die ik meegestuurd had met de maandagpost zal krijgen en daarmee was voor hun de kous af. Dit betekend dat er dus nog steeds geen afspraken gemaakt kunnen worden over hoe we met de kinderen omgaan en ze gaan nu zelfs zover dat ze tegen hem hebben gezegd dat hij helemaal geen contact meer met mij en dus zijn kinderen moet hebben! Ze hebben hem helemaal niet ingelicht over de mail dus hij belde mij nietsvermoedend op en vertelde mij dat hij geen contact meer met mij mocht hebben van ze, ik heb hem toen verteld over de mail en hij stortte in. Hij is het hier zelf niet mee eens gelukkig maar dit vind ik wel een heel zorgelijke ontwikkeling. Na het lezen van je stuk begrijp ik ook waarom de psychologe het confrontatiegesprek ( waar ik bijna in gedwongen werd want hij had het hard nodig voor zijn behandeling) een paar weken terug afkapte want ik had kritiek op het feit dat ze zwaar steunen op het idee dat als je de mist in dreigt te gaan een maatje, sponsor of iets dergelijks moet bellen en dat dan al je zorgen weer voorbij zijn ipv de verslaafden te leren zelf de valkuilen te herkennen en er zelf mee om te gaan eventueel gesteund door een ander.
Ze zeggen dat ze hem leren om zijn verantwoordelijkheid te pakken maar daar merk ik zo bitter weinig van, ipv een betere sterkere vader op te bouwen lijkt het wel of ze hem uit het vaderschap willen halen. En ik heb ze dus ook nog maar weer een nette mail gestuurd met mijn zorgen.
Ik ben nog niet klaar met ze en wacht rustig hun response op mijn laatste mail af maar ben wel zeer kritisch geworden over de behandeling en zal dus ook heel kritisch kijken naar hoe hij zich gedraagt als hij straks uit de kliniek komt. Bedankt voor het schrijven van dit stuk, je hebt mij wijzer gemaakt.
Hoi Monique,
Het verhaal dat je vertelt is typerend voor wat ik ken van de behandeling volgens het Minnesota (12 stappen) model. Het doet sterk aan een sekte denken, bijvoorbeeld door het (tijdelijk) wegnemen van je eigen verantwoordelijkheid. Misschien dat dit in sommige gevallen even nodig is, maar ik heb er (gelukkig) voor bedankt. Juist door mijn eigen verantwoordelijkheid wél te nemen, heb ik het probleem met wortel en al opgelost.
Ik weet niet welke kliniek het hier betreft, maar er zijn voldoende alternatieven. Ik ben twee weken geleden op bezoek geweest bij RoderSana in Oirschot. Die pakken het heel anders aan in een prettige omgeving en met veel individuele aandacht. Met name het laatste is wat mij betreft essentieel voor een effectieve behandeling van uit de hand gelopen gewoonten.
Bijzonder blij om hier kritiek op het 12-stappenmodel te lezen. Ik ben inmiddels 20 maanden abstinent van alcohol na een klinische opname bij Jellinek Minnesota. Zo blij met mijn teruggewonnen geestelijke vrijheid en niet meer afhankelijk van drank. Na een jaar na opname 2 keer in de week meetings te hebben bezocht kwam langzaamaan afkeer tegen het programma. Ik had idd het gevoel dat mijn herstel stil kwam te staan omdat ik niet verder kwam als samen steeds maar dezelfde verhalen aanhoren en verzwelgen in elkaars ellende. Ik heb het geluk dat ik mijn verslavingsverleden kan delen met vrienden, familie en collega’s. Ik heb naast de klinische opname een traject gevolgd via psychische hulp gericht op ODD-trekjes en perfectionisme/controledwang. Ik heb het gevoel dat binnen AA en NA een kritische blik absoluut niet wordt gewaardeerd. Een kritische opmerking wordt daar weggezet als een gevaarlijke gedachte en een risico naar een terugval. Die communitys zijn zo gesloten en op elkaar gericht dat ik me er niet meer op mijn gemak voel. Op zich vind ik het jammer want ik wil soms graag van gedachten wisselen met anderen die hersteld zijn van hun verslaving. Het lotgenotencontact mis ik dus wel maar de manier waarop dat in de zelfhulpgroepen gaat absoluut niet. Hartelijke groet, Johan
Herkenbaar. Het 12 stappenmodel heeft me veel gebracht, maar er van los komen was niet simpel. Fear based. Ik zag op een gegeven moment zoveel ongezond gedrag binnen meetings dat ik blij ben dat ik naar mijn intuïtie durf te luisteren en in mezelf en het leven geloof. Tussen de “normie’s”
Wat verschrikkelijk kort door de bocht en niet op feiten gebaseerd…jammer
Ik nodig je uit de nuance te maken of met feiten te komen die dit verhaal ontkrachten. Veel is gebaseerd op mijn persoonlijke ervaringen met de Nederlandse verslavingszorg.
Dit jaar ook mee mogen maken,, mijn verhaal volgt nog… leest u hier ook eens over AA..
http://web.archive.org/web/20161202185738/https://www.orange-papers.org/
Bedankt voor je bijdrage Thomas. En we zijn benieuwd naar jouw verhaal.