vodka

You and vodka. Just good friends…

Als mensen stoppen met alcohol wordt weleens gezegd dat dit is alsof je afscheid neemt van een vriend. Ik herken dat wel. Maar als een vriend van vlees en bloed zich zou gedragen als alcohol, zou je hem er drie keer uitschoppen.

Vooral op hectische, moeilijke dagen troostte ik mij vroeger met de gedachte dat die borrel aan het einde van de dag alle moeilijkheden zou doen vergeten. En inderdaad, dat doet alcohol, vooral als je het je rijkelijk toebedeelt. Als je jezelf leert slapen op alcohol is alcohol je vriend als slapen niet lukken wil. Zelfs fysieke pijnen verdoven als je maatje te hulp schiet. Maar dat vriendje vraagt een prijs die niemand uiteindelijk betalen wil.

Zodra die vriend vertrokken is, tekent de schaduwkant zich af. Wie zich incidenteel eens te buiten gaat aan alcohol, weet dat een paar biertjes nemen wonderen doet. Niets helpt zo goed tegen ontwenningsverschijnselen als het middel te nemen waardoor je die verschijnselen hebt. Waarschijnlijk het kenmerk van alle drugs, de reden waardoor het verslavend heet te zijn en sommige mensen er een hoop geld aan kunnen verdienen. Het ergste aan de ontwenningsverschijnselen vond ik dat mijn hartslag omhoog schoot. Samen met de verhoogde bloeddruk geeft dat een gevoel van onrust, gejaagdheid. Zweterigheid en trillen verhogen de feestvreugde niet. Het kost tijd, ongeveer een week, om dat kwijt te raken. Bewegen, goed eten en slapen, ook belangrijk. En als je stopt met alcohol, zorg dan dat je de eerste dagen valium neemt. Niet alleen om te kunnen slapen, maar vooral om een insult te voorkomen. In hun afkeer van alcohol en valium vergeten hulpverleners dat advies nog wel eens te geven. Die afkeer van valium is op zich niet gek. Het spul werkt zeer verslavend en met een week afkicken ben je er niet. Zeer pijnlijk bovendien.

Naast de uiterst onplezierige ontwenningsverschijnselen heeft het gebruik van alcohol nog vele nadelen. Het is niet goed voor zo’n beetje alles in je lichaam. Als je stopt merk je juist dat die lichaamsfuncties die het zwaarst te lijden hebben opmerkelijk beter functioneren, zoals je geheugen bijvoorbeeld. Als het echt uit de hand loopt dreigt een isolement door verlies van familie en vrienden, je baan, je huis,…alles. Alcohol is dus geen leuk vriendje om te hebben.

Toen ik mijn tijdelijk nieuwe huisarts (in opleiding) laatst vertelde over Baclofen zie hij dat ik daarmee toch het ene middel inwisselde voor het andere. Onbegrijpelijk vind ik dat. Technisch gezien klopt het natuurlijk, maar Baclofen is voorlopig een betere vriend dan die ik ingeruild heb. Er zijn altijd indianenverhalen, dus ook over Baclofen. Ik besef me dat ieder mens anders kan reageren op medicijnen. Maar Baclofen heeft voor mij niet de kenmerken van een verslavende drug. Ik ervaar geen euforie, noch ontwenning als ik het niet neem. Bovendien heeft het niet al die vervelende bijwerkingen van een antidepressivum, het middel waar huisartsen en psychiaters doorgaans niet zo moeilijk over lijken te doen. Incidenteel een slaapaanval en, voorbijgaand, wat problemen met mijn spraakmotoriek, dat zijn (waren) de bijwerkingen van Baclofen bij mij. Ik prijs me gelukkig dat ik afscheid heb kunnen nemen van de alcohol en mijn antidepressivum. Doe mij maar een Baclofen ‘verslaving’ dan.