Nederland heeft geen zin in Baclofen, dus zoeken we het elders

Het medicijn Baclofen heeft mij enorm geholpen mijn alcoholprobleem met wortel en al uit te roeien. Jammer voor deze website, want als alcohol geen rol meer speelt, is de motivatie wat minder er over te schrijven. Vandaar de radiostilte hier, het spijt me. We pakken de draad weer op en dat is nodig.

In Nederland is Baclofen verder in het verdomhoekje gekomen door het voorspelbare resultaat van het onderzoek van de Universiteit van Amsterdam. De verslavingszorg zal opgelucht hebben gereageerd dat de UvA tot de conclusie kwam dat de werking van Baclofen tegen alcoholverslaving nog bewezen moet worden. Psychotherapie is waarschijnlijk net zo effectief. En dus schrijft geen enkele verslavingsinstantie nu nog Baclofen voor. Dan moeten we maar naar het buitenland. Naar Frankrijk bijvoorbeeld, waar de irritatie over wat er in Nederland gebeurt tot het kookpunt is gestegen. We staan dus niet alleen.

Lezers van deze website hebben zich gemeld en aangeboden een bijdrage te leveren. Bijvoorbeeld over ervaringen met de Nederlandse verslavingszorg en over een bezoek aan Parijs waar artsen duizenden patiënten met Baclofen behandelen. De praktische resultaten die daar behaald worden, laten over de effectiviteit van dit medicijn geen twijfel bestaan. Ruim 60% van de alcohol patiënten verbetert aanzienlijk en structureel met behulp van Baclofen. Niet altijd naar volledige abstinentie, maar van ‘zware drinker’ naar ‘gelegenheidsdrinker’ is ook een voorbeeld van een aanzienlijke verbetering. En de praktische resultaten die in Frankrijk geboekt worden, zijn in lijn met de resultaten van de meeste wetenschappelijke onderzoeken die tot nu toe gedaan zijn. Met als uitzondering dus het onderzoek van de UvA.

Ik heb het resultaat van het onderzoek van de UvA voorspelbaar genoemd omdat ik er op basis van persoonlijke ervaringen geen enkele fiducie in had. De Nederlandse verslavingszorg had en heeft helemaal geen zin in Baclofen. De UvA als hoogste ‘onafhankelijke’ instantie gaat niet iets doen wat tegen dat gevoel, en vooral ook die belangen, in gaat. Dat UvA medewerkers allerlei adviesrollen hebben bij commerciële verslavingsklinieken, is daarbij ook nog een teken aan de wand.

Een samenvatting (in het Engels) van de resultaten van het UvA onderzoek is vinden op de website van ScienceDaily. Een paar zaken vallen op. Het onderzoek is feitelijk uitgevoerd door commerciële klinieken, de Baclofen sceptici op voorhand. Twijfelachtig op z’n minst.

In het onderzoek is de behandeling met Baclofen gekoppeld aan psychotherapie. Hoe is ieder denkbaar resultaat van dit onderzoek dan nog te duiden? Word een resultaat nu bepaalt door het gebruik van Baclofen of de gegeven psychotherapie? De onderzoekers trekken de conclusie dat psychotherapie waarschijnlijk net zo effectief is als Baclofen. Ook in de herhaling snap ik die conclusie niet. Het ene heeft niets met het ander te maken, en op basis van dit onderzoek is er geen enkele conclusie te trekken. Dat is nu juist het punt. Niemand schiet iets op met dit onderzoek behalve de Nederlandse verslavingsindustrie. ‘Industrie’ want het is een kwestie van flink geld verdienen aan doorgaans weinig effectieve behandelingen die juist vragen om een nieuwe impuls. Maar dat is niet relevant als het welzijn van de patiënt niet centraal staat.

We pakken de draad dus weer op met deze website. Dat betekent dat we regelmatig verhalen zullen posten op deze website. En meer dan dat. We zullen de weg wijzen naar andere mogelijkheden. Wie een gefundeerde wens heeft met Baclofen behandeld te worden, heeft daar recht op. Het gaat immers om een verslaving die in veel gevallen tot een vroegtijdig einde leidt. Wat verder nog opvalt, is dat het boek van Ameisen ‘Het einde van mijn verslaving’ in het Nederlands nergens meer te krijgen is. We hebben de digitale kopie. Wie dit inspirerende boek wil lezen, kan zich melden.

Als je op de hoogte wilt blijven, abonneer je dan op de website. Reageren kan via het contactformulier.