Posts tagged - Verslavingskliniek

Kick your Habits

Breaking habit“Behandelaars in de verslavingszorg moeten zich bij langdurig verslaafden richten op het doorbreken van drankgerelateerde gewoontes. Gewoontegedrag bij langdurige verslaving is bepalender dan het belonende effect van alcohol. Dat concludeert Zsuzsika Sjoerds in  haar promotieonderzoek.” Dit is de inleiding van een artikel op artsennet over een proefschrift van Zsuzsika Sjoerds waarop zij 15 oktober jl. promoveerde aan de VU in Amsterdam. Ik stuitte erop, toeval of niet, toen ik zelf iets wilde schrijven over het doorbreken van gewoonten (habits) bij het achter je laten van een alcoholverslaving. Stoppen met drank (drugs)? Kick your habits!

Gewoonten doorbreken

Door een mede ‘gedetineerde’ uit de Jellinek kliniek werd ik gewezen op het bestaan van de verslavingskliniek Sijthoff & Van Empel in Amsterdam. Zij gebruiken Baclofen bij de behandeling van verslavingen, en daar was ik toen (eind 2012) naarstig naar op zoek. Bovendien sprak hun aanpak mij aan: veel verslavingen zijn een (ernstig) uit de hand gelopen slechte gewoonte. Dat klinkt minder fatalistisch, hoopvoller. Een einde aan je verslaving maken betekent dat je die slechte gewoonte een schop moet geven. Jezelf een schop geven dus ook. Het blijft makkelijker gezegd dan gedaan, zeker als je je verslaving ingegraven hebt in de dagelijkse patronen, die voor iedereen verschillend kunnen zijn. Wat te denken als een groot deel van je sociale leven zich afspeelt in de kroeg, om maar een voorbeeld te noemen.

Oorzaak aanpakken

Bij mij speelde de gewoonten van alcoholgebruik zich af rond het slapen. Daarmee ben ik geen uitzondering. Veel alcoholisten drinken zich, al dan niet bewust, in slaap. Het is geen natuurlijke slaap, eerder een roes. Bij het ‘kicken’ van mijn ‘habits’ moest ik opnieuw leren slapen, zonder alcohol. Baclofen is geen ‘makkelijk’ pilletje dat dit even regelt, maar voor mij wel een doorslaggevend hulpmiddel. Dan nog blijft het hard werken. Het hielp enorm dat ik me er van bewust was dat ik mijn hersenen aan het herprogrammeren was. Inmiddels is die 25 jaar ingeslepen gewoonte eruit, heb ik de oorzaak van het probleem opgelost en is ‘geen alcohol gebruiken’ geen kwestie van doorzetten, het hoeft gewoon niet meer.

Verslavingen anders behandelen

Met haar proefschrift doet Zsuzsika Sjoerds een pleidooi om de behandeling van verslavingen te richten op het doorbreken van drugsgerelateerde gewoonten. Op grond van mijn persoonlijke ervaringen denk ik dat dit een verstandig advies is. Als we dit combineren met de inzet van Baclofen dan kunnen we veel mensen perspectief geven op een (veel) beter leven.

1 reactie

Afkicken in Thailand of Ghana?

Drink spot klein

Drank kiosk in Ghana

Natuurlijk is het TV programma Verslaafd! van RTL 4 geen maatschappelijk betrokken televisie. Het gaat om kijkcijfers en dat lukt. Na Engeland en Zuid-Afrika gaat de verslaafde in de derde aflevering naar Thailand. Ze moet los komen van haar omgeving en Texel is dan niet ver genoeg. Ondanks deze exotische bestemming en luxe verblijf valt deze aan alcohol en cocaïne verslaafde vrouw in Nederland binnen een week terug in haar verslaving. Zo laat Verslaafd! nog eens zien hoe hardnekkig verslavingen zijn. Deze week heb ik een gesprek gehad met een behandelaar en arts van een niet commerciële verslavingskliniek in Nederland. Ze hebben me vooral verteld welke excuses ze hebben om bijna niets te doen met Baclofen. Ook ben ik in contact gekomen met een arts die in Ghana opmerkelijke successen boekt met Baclofen bij Ghanese alcoholverslaafden. Afkicken in Ghana. Veel goedkoper en veel meer kans op blijvend succes.

Verzuipen

Bizar hoe de gevestigde verslavingszorg orde zich druk maakt over alle onzekerheden die kleven aan een behandeling met Baclofen. Mensen die verzuipen in de alcohol waarschuwen tegen het gevaar dat ze kunnen verdrinken in de ondiepe sloot, Baclofen. Het middel is hier natuurlijk vele malen minder schadelijk dan de kwaal, maar daar gaat het niet om. Het gaat om de status en uiteindelijk het inkomen van professoren, artsen en behandelaars die dagelijks met verslaafden bezig zijn. Bottom line is dat belangrijker is dan de gezondheid en het welzijn van mensen die er vaak allerbelabberdst aan toe zijn, dat maakt het TV programma Verslaafd! wel duidelijk.

21 Euro per maand

Status speelt in Ghana geen rol. Geld wel, maar op een heel andere manier. Afkicken in Ghana met behulp van Baclofen kost € 21,00 per maand, wat voor de gemiddelde Ghanees te veel gevraagd is. Daar staat tegenover dat de patiënten van deze Nederlandse arts in 50% van de gevallen na twee jaar nog steeds volledig van de alcohol af zijn, waar de klinieken in Engeland, Zuid-Afrika en Thailand hun handen mogen dichtknijpen als ze 10% halen. Voor zo’n maanden durende behandeling betaal je bovendien tienduizenden euro’s en dat is precies de reden waarom we in de VS en Europa met de armen over elkaar blijven zitten afwachten. Omdat het zogenaamd allemaal eerst nog maar eens bewezen en wetenschappelijk dichtgetimmerd moet worden.

Eigen verantwoordelijkheid

Vechten tegen zoveel onwil, ingegeven door status, macht en geld, heeft geen zin. Dat heeft Olivier Ameisen al bewezen. Je kunt je eigen verantwoordelijkheid nemen. Zoals Ineke Bosman met Operatie Clear Mind in Ghana.

1 reactie

Falende verslavingszorg

closed kleinRonald heeft een week op de crisisafdeling van een verslavingskliniek in de regio Rotterdam doorgebracht. Dat was hard nodig want zijn voortdurende alcoholgebruik heeft zijn lever op een haar na onherstelbaar beschadigd. Veel te vroeg was hij weer naar huis gestuurd. Twee dagen later ben ik met hem meegegaan bij zijn bezoek aan de verslavingsarts van de kliniek. Een verslag van hoe een alcoholverslaving iemand volkomen ontoerekeningsvatbaar maakt en een compleet falende verslavingszorg.

Insult

Op zondag kreeg Ronald een lichte insult (epileptische aanval), wat het gevolg kan zijn van plotselinge onthouding bij alcoholisten. De familie had nu juist aangedrongen op een klinische behandeling van Ronald om dit te voorkomen. Eerder was hij na een insult in het ziekenhuis beland waar hij er drie maanden van moest herstellen. Een dure fout van een psycholoog van een ziekenhuis die Ronald zonder medicatie huiswaarts had gestuurd. Zeer onplezierig voor Ronald en zijn familie, uitermate ongewenst en kostbaar voor de samenleving. De kliniek had deze keer een fout gemaakt bij het voorschrijven van de medicijnen. Na zijn lichte insult moet Ronald nog minstens een week in de kliniek blijven, zo meldt men. Tot woensdag al blijkt dat Ronald die avond naar huis mag. ‘Moet’ waarschijnlijk, omdat er geen plaats is.

“Het gaat goed. Kijk, ik tril niet”

Ronald maakt graag gebruik van mijn aanbod om met hem mee te gaan naar zijn afspraak met de verslavingsarts op vrijdag. Bij hem thuis vraag ik hoe hij zich voelt. “Ik voel me goed” zegt hij en hij steekt zijn handen vooruit om te bewijzen dat hij niet trilt. Hij verzekert me dat hij alleen donderdag nog wat gedronken heeft, maar dat nu alle drank uit huis is.

Top drie

Het geoefende oog van de verslavingsarts ontgaat niet dat Ronald moeilijk loopt en langzaam spreekt. Of hij er bezwaar tegen heeft even te blazen. De op handen zijnde ontmaskering doet Ronald vlot bekennen dat hij die ochtend de, naar zijn zeggen, laatste fles heeft leeggedronken. De meter laat 1,57 promille zien. De arts geeft nog eens aan dat zijn leverwaarden zo hoog waren bij de laatste test dat deze bij de Top 3 horen die hij ooit gezien heeft. Doordrinken betekent zijn dood. Blijkbaar is de arts niet op de hoogte dat Ronald de kliniek alweer verlaten heeft. Ik dring er op aan dat Ronald zo snel mogelijk weer opgenomen wordt om hem tegen zichzelf te beschermen. De arts is het er mee eens, maar Ronald moet het zélf willen. Maar een beschonken alcoholist kent geen rationele keuze. Onder druk stemt Ronald in met een nieuwe opname. Maar dat kan dan pas vanaf maandag, in het weekend moet je geen alcoholist zijn natuurlijk. Door het veel te vroege ontslag uit de kliniek en het gesloten loket in het weekend, lopen we op vrijdagmiddag achter de feiten aan.

Uitzingen

De arts had mij verzekerd dat Ronald geen Oxazepam of Diazepam meer moet gebruiken. En natuurlijk geen alcohol. Zijn lever moet ontzien worden. Ik ben er niet helemaal gerust op aangezien deze Valium-achtige medicijnen nu juist een insult moeten voorkomen. Ronald verzekert mij op weg naar huis geen druppel alcohol in huis te hebben. Hij heeft geen geld en geen autosleutels. Net is nog eens bewezen dat dit allerminst een garantie is. Er is een deel van Ronald dat wil stoppen met alcohol, maar ook een deel, dat nu de overhand heeft, dat liegt, bedriegt en verdraait met maar één doel voor ogen: meer alcohol. ’s Avonds hoor ik dat Ronald lopend naar de winkel is gegaan om met contant geld een fles goedkope sherry te kopen. Het wordt het weekend uitzingen en hopen dat maandag, als de rolluiken van de verslavingszorg weer omhoog getrokken zijn, Ronald zo snel mogelijk een plek in een kliniek krijgen kan.

2 reacties

RTL 4 Verslaafd! Verslavingsemotie in de snelkookpan

VdV en JG kleinDe eerste aflevering van het TV programma Verslaafd! van Peter van der Vorst met Jim Geduld voldeed volledig aan mijn verwachtingen. Tenenkrommende emotie televisie die de indruk moet geven vanuit een maatschappelijke betrokkenheid gemaakt te zijn. Op kosten van RTL mag de verslaafde in Engeland een meestal kansloos afkickprogramma volgen. In ruil daarvoor worden wij getrakteerd op veel tranen, redders in nood en een happy end.

Jeffrey is sinds zijn 16de verslaafd aan cocaïne. Naar eigen zeggen omdat hij altijd erg druk is, druk in zijn hoofd ook. Voor ADHD is hij al twee keer onderzocht, maar dat bleek het niet te zijn. Cocaïne geeft hem wél die rust, hij kan zich daarmee heerlijk even terugtrekken. Bij een professionele hulpverlener zouden dan alle alarmbellen af moeten gaan. Tenminste, als je er een vinger achter wilt krijgen waarom iemand een drug gebruikt. Is de oorzaak aanpakken van een probleem niet altijd de beste optie? Twee jaar geleden ontmoette ik een jonge vent in een verslavingskliniek. Hij was verslaafd aan cocaïne en alcohol. Dat was ontstaan nadat zijn zus op Koninginnedag was doodgereden door een dronken automobilist. De tranen kwamen in zijn ogen toen hij het mij vertelde. Toch behandelde de kliniek alleen zijn verslaving en werd er geen aandacht besteed aan het trauma dat er ongetwijfeld aan ten grondslag lag. Dan is het niet gek dat klinieken hun cliënten vaak vele keren terugzien. De vraag dringt zich dan zelfs op of dit niet juist de bedoeling is.

Nadat Jeffrey van zijn bed gelicht is stemt hij in om in Engeland een behandeling te ondergaan. De behandeling is op basis van het populaire 12 stappen model in een privékliniek waar vaak een prijskaartje aan hangt van vele duizenden euro’s. Pech voor veel verslaafden als er niet een TV programma is dat de rekening voor je betaalt. Bovendien blijkt dit zogenaamde Minnesota model niet erg succesvol. Op zijn best 10% van de deelnemers behaalt het beoogde resultaat: blijvende abstinentie (onthouding van alcohol of drugs gedurende minimaal één jaar). Interventionist Jim Geduld is dus een uitzondering. Omdat hij de rol van de ‘expert’ vervult zou hij ook beter moeten weten.

Het dreigt nog even mis te gaan met Jeffrey als hij besluit met de behandeling te stoppen. Na een onaangekondigde drugstest blijkt hij – tromgeroffel – …clean te zijn. Jim is nog steeds de redder in nood. En een volgende tranenvloed wordt over ons uitgestort.

Het gaat bij Verslaafd! om kijkcijfers. Met 1,6 miljoen kijkers is dat gelukt. Tel daar nog 400.000 bij op en je hebt ongeveer het aantal verslaafden in Nederland. Een dergelijk ernstig en omvangrijk probleem verdient een serieuzer TV programma.

 

 

1 reactie

Translate »