Posts tagged - Ethiek

Verslavingszorg. Het gaat om geld verdienen.

zak-geldIk maak me druk over het gebrek aan ethiek op tal van terreinen. Waar je ook kijkt, gebrek aan integriteit, egoïsme en hebzucht tieren welig. In de verslavingszorg gaat het nog een stap verder. Daar gaat het over de rug van de gezondheid en het welzijn van mensen. Laat ik er maar eens duidelijk in zijn: het gaat om geld verdienen, punt.

12 stappen terug in de tijd

Het dominante behandelprogramma dat de verslavingszorg hanteert is het 12 stappen model, ook wel Minnesota model genoemd. Een methode die tenminste zeventig jaar geleden ontwikkeld is. Het idee is dat verslaving een ongeneeslijke, progressieve ziekte is die alleen met hulp van een hogere macht (enigszins) onder controle gehouden geworden kan worden. Onlosmakelijk verbonden aan de AA (Anonieme Alcoholisten) waar je zo vaak mogelijk met lotgenoten die ook ‘in herstel’ zijn (genezen kan immers niet) elkaar moed in kan praten om het vooral weer een dag of week vol te houden. Is dit nu wat we te bieden hebben sinds 1950? Voor wie er wat aan heeft, prima, maar de consensus score van het programma als het gaat om ‘blijvend van de alcohol af komen’ is op zijn best 10%. Rapportcijfer 1 dus. Veel uitval, terugval en herhaling in een programma dat veel weg heeft van een sekte. Spiritualiteit in groepsverband, weg met je eigen identiteit en eigen verantwoordelijkheid en vooral geen kritiek op wat we met z’n allen afgesproken hebben als de heilige waarheid. Voor wie kwaad denkt (of gewoon realistisch is) een prima programma om de verslavingsindustrie in stand te houden. Voor meer gefundeerde kritiek lees The irrationality of Alcoholics Anonymous.

Kansloze zorg in weelderige luxe

In een reportage van Vice onder de onheilspellende titel ‘From Rehab to a Body Bag’ wordt een korte impressie gegeven van de behandelpraktijken in de VS. Voor wie geld heeft of goed verzekerd is (the happy few) kun je je daar in weelderige luxe laten behandelen. Helaas is er geen enkele indicatie dat al deze luxe ook bijdraagt aan de kans dat je van je verslaving afkomt. Een kansloze behandeling blijft kansloos, ook als zit je in een kamer van $ 70.000 per maand met uitzicht op zee. Wat wel zeker is, is dat dergelijke prijskaartjes bijdragen aan een totale omzet van 35 miljard dollar in de VS voor de verslavingszorg. Daar zal geen prikkel van uit gaan om eens stevig op zoek te gaan naar betere behandelmethoden.

In Nederland springen klinieken ook in dit luxe segment. Bij SolutionS mag je voor veel geld ook naar Zuid-Afrika of Thailand onder het misleidende voorwendsel dat je ver weg van alledag wél gaat herstellen van je verslaving. Zelfs Jellinek heeft het geprobeerd met haar Retreat programma op Curaçao. Maar dat ontaardde in zo’n chaos dat deze variant inmiddels dood en begraven is.

Plotselinge verstandsverbijstering

In de Duitse pers nog een stukje over Baclofen onder de titel ‘Wundermittel gegen Alkoholismus?’. Een interview met Friedrich Kreuzeder een voorvechter van Baclofen in Duitsland die zelf met behulp van Baclofen al vier jaar van de alcohol af is. Aan het woord komt ook professor Tom Bschor, psychiater en verslavingsexpert. Bizar hoe een intellectueel opeens tot uitspaken komt die je zou verwachten van een ongeletterde leek. In feite doet hij een pleidooi om maar door te gaan met drinken, omdat je met Baclofen de ene verslaving inruilt voor de andere. ‘Iets slikken om een probleem op te lossen’ dat is toch eigenlijk wat een verslaving is. De insuline spuiter is in die definitie dus ook een junk. Nog maar eens speciaal voor deze ‘expert’ professor: Baclofen is niet verslavend, heeft niet de kenmerken van een drug omdat: a) je bij gebruik niet een euforische ‘high’ krijgt waardoor je aan het spul verslingerd raakt, b) je niet steeds meer nodig hebt om hetzelfde effect te verkrijgen, en c) je niet vervelende ontwenningsverschijnselen krijgt bij het stoppen met Baclofen, wat nu typisch het kenmerk is waardoor verslaafden hun middel weer zo hard nodig hebben. Bovendien, al zou Baclofen wél verslavend zijn, kan je dan niet beter aan Baclofen verslaafd zijn dan aan alcohol? In de wetenschap dat (te veel) alcohol schadelijk is voor zo’n beetje alles in je lichaam (nieren, lever en hersenen als eersten) en Baclofen niet. En die ‘vreselijke’ onzekerheid over de (bij)werkingen van Baclofen, zouden we dat risico dan maar niet voor lief moeten nemen? Natuurlijk hoef ik dit deze professor niet uit te leggen. Maar waarom verkondigt hij deze onzin dan?

Het eigen nest niet bevuilen

Als het zo beroerd gesteld is met de verslavingszorg, waarom pakt niemand dan de kans om het veel beter te doen? In Nederland is de verslavingszorgwereld gesloten met een typisch ‘ons kent ons’ karakter. Als we met elkaar afspreken dat we ons niet druk maken over de slechte prestaties die we eigenlijk met elkaar leveren, dan houdt iedereen zijn aandeel in de pot met (verzekerings)geld die te verdelen is. Mensen die autoriteit hebben op het terrein van verslaving en geacht worden onafhankelijk wetenschappelijk onderzoek te doen naar effectievere behandelvormen, hebben nevenfuncties bij commerciële klinieken. Weg onafhankelijkheid, ethisch verwerpelijk en niet in het belang van verslaafden, waar het eigenlijk om moet gaan. Door zulke verbanden tussen wetenschap en commerciëlen bewandelt iedereen het middenpad. Nieuwe wegen bewandelen schaadt of de een of de ander, dus dat doen we niet. De farmaceutische industrie promoot nieuwe medicijnen (zoals Selincro) waarop patent rust, die daardoor duur zijn en vooral: waarmee geld te verdienen is. Waar geen haast gemaakt wordt met Baclofen (geen patent, niet duur, geen geld mee te verdienen) worden uit naam van wetenschappers wel positieve onderzoeksresultaten van dit soort medicijnen naar buiten gebracht. Zo is Selincro geregistreerd als medicijn tegen alcoholverslaving en mag het worden voorgeschreven, terwijl de onderzoeken flinterdun zijn en de eerste resultaten hooguit mager genoemd mogen worden. De producent van Selincro heeft recent door de Europese Commissie een boete opgelegd gekregen van bijna 94 miljoen euro wegens omkoping. Wie gelooft er nog in de goede intenties van deze partijen? Hoe straalt dit af op de wetenschappers die het medicijn aangeprezen hebben?

De verslavingszorg in Nederland zit gevangen in haar eigen web van wederzijdse belangen. De dringend noodzakelijke verbetering van de verslavingszorg gaat om die reden niet geïnitieerd worden vanuit de bedrijfstak zelf. Je bevuilt het eigen nest niet. De politiek zit te slapen of wil het niet zien (het gaat ook nog eens om heel veel maatschappelijk geld) en de media durven hun handen aan het dossier niet te branden. De hoop is gevestigd op de verslaafden zelf, die steeds mondiger worden en beter geïnformeerd raken (internet). De kracht van het medicijn Baclofen ook, en de ontwikkelingen daaromtrent in Frankrijk. Als de onvermijdelijke doorbraak komt hebben degenen die steeds hun verantwoordelijkheid ontlopen hebben, wel wat uit te leggen. Gelukkig is de verslavingszorg niet ‘too big to fail’. Er mee weg komen zal niet zo makkelijk worden.

22 reacties

Positief blijven in een wereld die niet wil

De weg omhoog

De weg omhoog

Het is al enige tijd geleden dat ik een bericht gepubliceerd heb op deze website. Dat zou anders geweest zijn in het geval er nieuwe ontwikkelingen te melden zouden zijn geweest inzake Baclofen als hulpmiddel bij de behandeling van alcoholproblemen. Het is stil, ook omtrent de Baclofen studie van de UvA. Het aantal aanbieders van een Baclofen behandeling lijkt langzaam toe te nemen, maar de terughoudendheid blijft zolang men kan blijven zeggen de resultaten van de UvA studie af te wachten. In de Nederlandse verslavingszorg blijft veel weerstand tegen Baclofen zoals te lezen is in deze update. Dat leidt tot soms (vaak?) schrijnende situaties. Het hoofd laten hangen heeft geen zin, meer focus op positieve aanknopingspunten wel. De spiraal naar boven vinden, stap voor stap. Steeds meer de regie in eigen hand nemen, omdat je als mens veel kan, ook al lijkt ‘alcohol even de baas’.

Schrijnend verhaal

Recent deelde iemand met mij via deze website de volgende schrijnende ervaring. De persoon in kwestie kreeg van de verslavingsarts een bescheiden dosering (30 Mg) Baclofen voorgeschreven. Toen dit geen effect bleek te hebben (de arts dient als geen ander te weten dat Baclofen alleen in hogere doseringen werkt) besloot de patiënt de dosering te verhogen tot 70 Mg. De behoefte aan alcohol verdween. Resultaat was dat de persoon een maand de alcohol kon laten staan na 25 jaar verslaving. Zelfs de behoefte om te roken verdween. Tijdens de controle bij de verslavingsarts was deze uiterst ontstemd over het eigen intiatief van de patiënt. De dosering Baclofen werd niet naar 70 Mg aangepast en korte tijd later begon de patiënt weer te drinken. De patiënt had nog gepoogd Baclofen via internet te kopen in de VS, maar dat was niet gelukt. Dit relaas vertelt alles. Het schokkende gebrek aan (medische) ethiek bij een verslavingsarts, de onvermijdbare verdenking die hij zo over zichzelf afroept dat het hem eigenlijk gaat om eigen autoriteit en broodwinning, en dus niet de gezondheid van de patiënt!, en het op onverantwoorde wijze vergroten van het risico dat mensen medicijnen gaan kopen via internet. Acceptabel voor een land als Nederland?

Clear Mind Amsterdam

Dan was er eind 2014 zowaar de aankondiging dat er een nieuwe kliniek ging starten met een behandeling met Baclofen: Clear Mind Amsterdam. Ter ere daarvan een radio-interview met de directeur Cees Smook (die ik ook eens heb ontmoet). Hij wilde een antwoord geven op wat hij het ‘draaideur’ fenomeen noemt bij de bekende klinieken. Door ineffectieve behandelingen gaat de patiënt binnen de kortste keren weer door dezelfde deur naar binnen als waar hij, na ontslag, naar buiten is gegaan. En dat zorgt er dan weer voor dat deze klinieken steeds opnieuw geld blijven verdienen aan dezelfde patiënten. (Niet zo’n gekke veronderstelling kijkend naar het hierboven aangehaalde verhaal, en bovendien roepen deze klinieken dat beeld echt helemaal zelf over zichzelf af). In januari van dit jaar is Clear Mind Amsterdam alweer gestopt, zonder opgaaf van reden. Ik vermoed dat het ‘roeien tegen de stroom in’ al snel te veel werd.

Brijder kliniek pareert kritiek

Reden voor een van de zich aangesproken voelende klinieken Brijder om van zich af te bijten via een NoGopublicatie op hun website. Daarin wordt uitgelegd waarom Brijder geen gebruik maakt van Baclofen bij de behandeling van alcoholverslaving. Prima, maar het betoog rammelt werkelijk aan alle kanten. Is de auteur nu echt zo slecht op de hoogte? Er worden oude onderzoeken aangehaald alsof er in Frankrijk geen recente wetenschappelijke dubbelblinde onderzoeken zijn gedaan die allen (!) indrukwekkende resultaten hebben laten zien. Het aangehaalde Amerikaanse onderzoek betreft een groep personen die slechts 30 Mg Baclofen kregen toegediend, geen werkzame dosering bij de behandeling van alcoholverslaving. Niet gek dat dit niets heeft opgeleverd, geen argument om Baclofen niet toe te passen. Brijder vervolgt aan te voeren dat er bewezen effectievere medicijnen zijn. Refusal als eerste. Een medicijn dat je doodziek maakt als je alcohol drinkt. Effectief?! Het zwaktebod onder de medicijnen. Dan Campral, dat volgens de officiële bijsluiter bij 25% van de mensen de trek in alcohol vermindert. Het zijn juist argumenten om naarstig op zoek te gaan naar wat beters, met het belang van je patiënten voor ogen.

Nog meer nuance inzake Baclofen

Voorts wekt Brijder de suggestie dat Baclofen te vergelijken is met benzodiazepinen (de Valium-achtigen). Om twee redenen niet juist: 1) Baclofen geeft geen euforische roes zoal Diazepam, Oxazepam e.d. en 2) je hebt van Baclofen niet steeds meer nodig om hetzelfde effect te verkrijgen. Sterker nog, van een hoge dosering, waarbij onverschilligheid ten aanzien van alcohol ontstaat, kan typisch afgebouwd worden naar een lagere onderhoudsdosering. Bovendien, je kunt van Baclofen slaperig worden, maar het zorgt niet voor verlies aan scherpte zoals bij alcohol en Valium. Opmerkelijk dat Brijder zegt ervaring te hebben met mensen die verslavingsverschijnselen vertonen in het gebruik van Baclofen, een medicijn dat de typische kenmerken van een verslavend middel ontbeert (euforie, steeds meer, ontwenning). En als het dan toch zo zou zijn, kan je dan niet beter verslaafd zijn aan een middel waarmee je normaal kunt functioneren en dat niet zorgt voor een algehele lichamelijke en geestelijke aftakeling zoals bij alcohol en Valium. Alle Franse universitaire onderzoeken hebben beperkte bijwerkingen van Baclofen laten zien, ook in hoge doseringen (meer dan 150 Mg/dag) en de Franse medische autoriteit heeft Baclofen als medicijn tegen alcoholverslaving erkent, zodat iedere Franse huisarts het inmiddels mag voorschrijven. Zo is het juiste en genuanceerde verhaal over Baclofen geschreven door iemand die geen enkel ander belang heeft dan informatie doorgeven opdat mensen er wat aan hebben.

Touwtjes zelf in handen nemen

Brijder heeft het beste voor met haar patiënten door Baclofen juist niet toe te passen. Ongeloofwaardig en voor hen die beter weten versterkt dit alleen maar het vermoeden dat Brijder die ‘draaideur’ niet zo erg vindt. Ethisch natuurlijk verwerpelijk in haar ergste soort, maar waar geen wil is, is geen weg. De verandering kan komen als de Baclofen studie van de UvA de effectiviteit van Baclofen zou bevestigen, met alle nuances die daarbij horen. Hiermee zou een belangrijk excuus voor de klinieken komen te vervallen. Misschien staan de klinieken niet te juichen, maar de patiënten krijgen de betere kans die ze verdienen en Nederland kan de hoofdrol krijgen in een wereldwijde doorbraak. Laten we hopen dat dit nu snel gebeurt. Intussen is het dan zaak zo veel mogelijk de touwtjes zelf in handen te nemen, het gaat immers om jouw gezondheid. Er zijn nog steeds voldoende mogelijkheden. Ook in Nederland zijn er klinieken die Baclofen toepassen en welwillende huisartsen, maar vooral als jij wilt en bepaalt.

Voor vragen kun je contact met me opnemen via het contactformulier.

 

 

Geen reacties

Franse Baclofen limiet ter discussie

Maximale Baclofen dosering sluit grote groep patiënten uit. Maar Nederland moet nog steeds jaloers zijn.

Frankrijk gaat voorop

france

Baclofen? Vive la France

Als het om nieuws over de inzet van Baclofen bij alcoholverslaving gaat, moeten we nog steeds in Frankrijk zijn. Daar vindt het voorhoedegevecht plaats om Baclofen in de strijd tegen alcoholisme zo breed mogelijk geaccepteerd te krijgen. De Franse medische autoriteit heeft Baclofen geregistreerd als medicijn tegen alcoholverslaving (12 juni 2014) zij het met een maximum dosering van 300 Mg per dag. Deze registratie betekent dat huisartsen in Frankrijk Baclofen mogen voorschrijven in de behandeling van alcoholafhankelijkheid, waar dit Nederland, door het ontbreken van deze registratie, juist tot grote terughoudendheid leidt, zelfs bij verslavingsartsen. Recent is een case studie gepubliceerd waaruit blijkt dat de maximering van de dosering een aanzienlijke groep alcoholverslaafden uitsluit, domweg omdat zij een hogere dosering nodig hebben om baat te hebben bij een behandeling met Baclofen.

Dood drinken of Baclofen?

Het is niet verwonderlijk dat de groep alcoholverslaafden die baat hebben bij een hogere dosering Baclofen bestaat uit zware alcoholisten. Een fles sterke drank of meerdere liters wijn of bier per dag. Het lijkt mij een routine die snel zal leiden tot algehele fysieke en mentale aftakeling dat een vroegtijdig einde zal inluiden. Dit is direct het argument om iedere limiet aan de dosering van Baclofen ter discussie te stellen. Baclofen heeft bijwerkingen, vaak mild en van voorbijgaande aard, maar als het alternatief je letterlijk dood drinken is, dan lijkt mij de zaak toch beklonken. Bij een fles whisky per dag hoeven we niet te spreken van bijwerkingen en is de destructieve werking van deze overvloed aan alcohol op het menselijk lichaam reeds lang aangetoond.

Hoge dosering

Bovendien zal de Franse medische autoriteit op de hoogte zijn van steeds meer proefondervindelijk bewijs dat Baclofen juist in hogere doseringen kan leiden tot een onverschilligheid ten aanzien van alcohol, zelfs bij onverbeterlijke zware alcoholisten. Dan zou ik misschien niet iedere huisarts doseringen boven 300 Mg laten voorschrijven, maar de registratie ook boven 300 Mg laten bestaan zolang de behandeling plaatsvindt door gespecialiseerde verslavingsartsen die de behandeling intensief begeleiden. Iedereen heeft recht op een behandeling met Baclofen, ook, of misschien zelfs juist, de groep die het zwaarst door een alcoholverslaving getroffen is.

Nederland

In Nederland zouden we ons gelukkig prijzen als we al zo ver waren als in Frankrijk. Met de Franse erkenning van Baclofen zouden we hier een grote groep mensen een betere kans kunnen geven dan met de medicijnen die hier het predicaat hebben te helpen bij een alcoholverslaving. De veel gehoorde positieve werking op angst en paniekklachten bijvoorbeeld, die vaak ten grondslag liggen aan een alcoholverslaving en die al optreedt bij veel lagere doseringen. Ook bij de meerderheid van stevige drinkers die wel al baat hebben bij doseringen tot 300 Mg per dag zou de haan victorie kraaien met de Franse situatie. Geen gebedel meer bij de huisarts of frustrerende zoektochten naar verslavingsklinieken die verstokte en achterhaalde dogma wel durven loslaten.

Geduld

De acceptatie van Baclofen als geregistreerd medicijn tegen alcoholverslaving in Nederland wordt een kwestie van geduld hebben, helaas. Intussen zullen we het moeten hebben van een paar verslavingszorginstellingen en huisartsen die hun gezond verstand gebruiken en hun verantwoordelijkheid nemen. Gelukkig worden dat er wel steeds meer en wordt de kans kleiner dat iemand die een behandeling met Baclofen wil dat recht ontzegd wordt. Olivier Ameisen vond dat onethisch en daarin heeft hij nog steeds gelijk. Vive la France? Hup Holland!

2 reacties

Pompen of verzuipen?

Afwachten en laten verzuipen, of…?

Over één ding zijn alle geleerden het eens, alcoholisme is een wijdverspreid probleem en het is uiterst moeilijk om een blijvende oplossing te vinden. Geschat wordt dat één op de tien mensen een alcoholprobleem heeft zodanig dat het goed (normaal) functioneren in de weg staat. Bovendien slaagt hooguit 10% erin het probleem definitief het hoofd te bieden. In dit licht is het merkwaardig dat in Nederland zo veel scepsis blijft bestaan bij het meest veelbelovende, of mogen we inmiddels zeggen ‘succesvolle’, hulpmiddel dat er is: Baclofen. Het waarschuwen voor de onzekerheden van het gebruik van Baclofen terwijl het alternatief is dat men verzuipt in de alcohol.

Eerst maar eens grondig onderzoeken

Eensluidend klinkt het vanuit de Nederlandse verslavingszorg dat Baclofen als middel tegen alcoholverslaving (cocaïne, GHB) eerst grondig onderzocht moet worden. Dat lijkt een zorgvuldigheid waar niemand bezwaar tegen kan hebben. De kanttekening is echter dat in Frankrijk al heel wat onderzoeken hebben plaatsgevonden. Deze onderzoeken hebben overall aangetoond dat Baclofen in circa 65% tot abstinentie (langdurige geheelonthouding) leidt oplopend tot 85% als aanzienlijke vermindering van het alcoholgebruik wordt meegerekend. En dat dit bovendien pas wordt gerealiseerd bij hogere doseringen tussen 150 en 200 Mg per dag. De langere termijn effecten van het langdurig gebruik van Baclofen in een hoge dosering zijn niet bekend, daarvoor heeft het simpelweg nog aan voldoende tijd ontbroken. Als zwaarwegend argument staat daar tegenover dat als dit betekent dat alcoholisten doordrinken, hen de Baclofen behandeling onthouden wordt, we de lange termijn effecten van zwaar alcoholgebruik maar al te goed kennen: een algehele mentale en fysieke aftakeling tot de dood erop volgt. Kiezend tussen deze twee kwaden lijkt de optie te kiezen voor Baclofen voor de hand te liggen. Maar nog steeds is dit een noodgedwongen persoonlijke keuze voor de patiënt, die dit moet afdwingen, omdat de meeste behandelaars te voorzichtig blijven.

Baclofen als laatste redmiddel

put dempen

de put en het kalf

Dat blijkt ook uit het gangbare protocol dat Baclofen alleen ingezet wordt bij alcoholisten waarbij alle andere opties geen resultaat hebben gehad. Alcoholisten die bovendien zo veel schade hebben opgelopen aan organen dat doordrinken snel catastrofale gevolgen zal hebben. Bij minder acute levensbedreigende situaties worden eerste andere medicijnen ingezet, die ook effectief zijn en minder risico’s met zich meebrengen. De vraag is dan welke medicijnen dat zijn. Campral is een bekend medicijn dat als zuchtremmer wordt ingezet. Slecht één op de vijf mensen heeft hier baat bij. Ook in vergelijking met Baclofen is Campral dus weinig effectief. Met zo’n rapportcijfer mag het niet eens een serieus alternatief genoemd worden en zeker niet als excuus gebruikt worden om Baclofen niet voor te schrijven. Gaan we de put dempen als het kalf echt bijna verdronken is of grijpen we eerder in?

Is Baclofen verslavend?

Omdat Baclofen qua chemische samenstelling op de partydrug GHB lijkt bestaat er zorg dat Baclofen verslavend is. Niets is zeker, maar er is vooralsnog geen enkele aanwijzing dat Baclofen verslavend is. Sterker nog, het kenmerkende van een Baclofen behandeling is dat de dosering van een maximale dosering afgebouwd kan worden naar een lagere onderhoudsdosering. Dat heeft Olivier Ameisen in zijn boek ‘Het einde van mijn verslaving’ al beschreven. Bij een extreem hoge dosering van 295 Mg bemerkte hij dat hij onverschillig werd ten aanzien alcohol. Die onverschilligheid bleef bij zijn onderhoudsdosering van 125 Mg. Zelf ben ik afgebouwd van 125 Mg naar 50 Mg en als ik de Baclofen eens vergeten ben in te nemen heb ik geen ontwenningsverschijnselen ervaren. En ook hier geldt, al zou Baclofen verslavend zijn, is het dan net zo ondermijnend als een alcoholverslaving?

Ethische plicht

De grote terughoudendheid om Baclofen in te zetten bij de behandeling van een alcoholverslaving roept vraagtekens op. De povere resultaten van behandelingen zonder de inzet van Baclofen resulteren erin dat behandelingen regelmatig herhaald worden, vaak nog steeds zonder resultaat en tot wanhoop van alle betrokkenen. Behandelaars hebben op zijn minst de ethische plicht om de Baclofen optie voor te leggen opdat de patiënt en betrokkenen zelf de keuze kunnen maken. Het kan een gecalculeerd risico zijn om een behandeling met Baclofen te kiezen, als voortzetting van de alcoholverslaving het meest waarschijnlijke alternatief is. Liever onzeker pompen met Baclofen dan letterlijk verzuipen met de alcohol.

Omdat in Nederland weinig informatie over Baclofen en alcoholverslaving naar buiten komt hier de link naar de Franse Baclofen associatie www.baclofene.org waar wel regelmatig nieuws gepubliceerd wordt zij het in het Frans. Met de vertaler in je internet browser kom je een eind. Aan nieuwe ontwikkelingen zal ik hier en op Facebook aandacht besteden.

2 reacties

Translate »